دعای هشتم صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ... اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَةِ  

خداوندا من از کوچک شمردن گناه به تو پناه می برم

کوچک شمردن گناه

همانگونه که در قرآن کریم مطرح شده ، هدف از آفرینش انسان عبادت و بندگی می باشد ، و برای دست یابی به این هدف ، پیروی از دستورات الهی مهمترین راه برای رسیدن به مقصود می باشد ، و در مقابل آن ، مخالفت با فرامین الهی انسان را از این هدف مقدس دور می سازد .

خداوند ، برای اینکه انسان در حالت مخالفت با خداوند که از گناه حاصل شده است باقی نماند ، انسان را به توبه و بازگشت از گناه توصیه نموده است ، تا بر اثر توبه ی از گناه ، روح او که از نافرمانی خداوند آلوده گشته پاک گردد و دوباره برای رشد و تعالی معنوی آماده گردد ، بنده ای که توبه کردن را به تأخیر می اندازد ، گناه در روح او رسوخ بیشتری پیدا نموده  و به همان میزان ، بازگشت از گناه برای او دشوارتر خواهد شد.

علاوه بر تاخیر در انجام توبه ، کوچک شمردن گناهی که از انسان سر زده نیز ، باعث آلوده ماندن روح آدمی خواهد شد ، بر خلاف فردی که اگر مرتکب گناهی شود آن را بزرگ می بیند ، و این بزرگ دیدن گناه ، انگیزه او را برای ترک و رها ساختن خود از نافرمانی خداوند می افزاید ، لذا در دعا مشاهده می گردد که انسان از اینکه گناه خود را کوچک شمارد به خداوند پناه برده می شود.